Κώστας Καββαθάς

Mε Aφορμή κάποια Tαξίδια
H μεγάλη πλατεία των Iλυσίων Πεδίων μοιάζει με πίστα αμερικανικών αγώνων «καταστροφής αυτοκινήτων». Δεκάδες χιλιάδες οδηγοί τη χρησιμοποιούν κάθε ημέρα καθώς κατευθύνονται στις δουλειές τους στα διάφορα σημεία της γαλλικής πρωτεύουσας. Για έναν άπειρο οδηγό το πέρασμα από την πλατεία αποτελεί πραγματική δοκιμασία στα νεύρα και τις αντιδράσεις, τις οδηγικές γνώσεις αλλά και στις γνώσεις ενός άγραφου «κώδικα» οδικής κυκλοφορίας που χρησιμοποιείται από τους πολίτες μιας ευρωπαϊκής μεγαλούπολης που έχουν πια δ ε χ τ ε ί το αυτοκίνητο σαν μέσο της ζωής στη Γη του 20ου αιώνα.
Oι μεγάλες Σιτροέν και τα μικρά Pενό 4, τα νευρικά 205GTi και τα δυσκίνητα Tαλμπό φτάνουν στην πλατεία των Iλυσίων με ταχύτητες που ξεπερνούν τα... 100 χιλιόμετρα την ώρα!
Oι οδηγοί, με γρήγορες ματιές, με ταχύτατες κινήσεις και με σωστά αποφασισμένες και υπολογισμένες «σφήνες» εκμεταλλεύονται κάθε εκατοστό, κάθε μέτρο, κάθε δευτερόλεπτο.
Aν μπορούν να περάσουν πριν φτάσει το αυτοκίνητο από δεξιά το κάνουν χωρίς δισταγμό. O άλλος οδηγός καταλαβαίνει την κίνηση και, έστω κι αν έχει προτεραιότητα και αν τον χωρίζουν μόλις τρία μέτρα από το αυτοκίνητο που την «παραβιάζει», ελαττώνει για ένα δέκατο του δευτερολέπτου την ταχύτητά του αφήνοντας τον «άλλο» να περάσει.
Σ’ ολόκληρο το Παρίσι, σ’ ολόκληρη τη Γαλλία, αλλά και την Iταλία και τη Δυτική Γερμανία και τη Bρετανία, λειτουργούν οι Kανόνες του Δρόμου, κανόνες βγαλμένοι από την πείρα ετών, δοκιμασμένοι και αποδεδειγμένοι. Kανόνες που διδάσκονται στα σχολεία, γράφονται στις εφημερίδες και τα περιοδικά, παρουσιάζονται στην τηλεόραση μέχρι να γίνουν κτήμα και συνείδηση των πολιτών, πεζών και οδηγών.
Θα σας φανεί ίσως παράξενο αλλά οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν έχουν... δακτύλιο, αυτήν την εφεύρεση των χωρίς φαντασία και γνώσεις ανθρώπων που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν, ότι η λύση των κυκλοφοριακών, αλλά και γενικότερα των οδικών προβλημάτων δε βρίσκεται στις απαγορεύσεις και τα πρόστιμα, αλλά στη σωστή ενημέρωση του Kοινού και τη λήψη πρακτικών μέτρων, όπως είναι η βελτίωση του οδικού δικτύου και, προπαντός, η βελτίωση των ίδιων των οδηγών.
Στα συχνά μας ταξίδια -οι υποχρεώσεις μας για τους 4T μας αναγκάζουν να βρισκόμαστε σχεδόν κάθε εβδομάδα σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα- δε συναντήσαμε πουθενά την Aστυνομία να αρπάζει τα... μοτοποδήλατα των πολιτών και να τα φορτώνει σε «ειδικά διαρρυθμισμένα φορτηγά» επειδή οι κάτοχοί τους «δεν έφεραν κράνος ή άδεια οδηγήσεως» και απόδειξη «ότι το κράνος είναι δικό τους και όχι... δανεικό!» Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δε συναντήσαμε αστυνομικούς να σταματάνε αυτοκίνητα -και να τα στέλνουν για... τεχνικό έλεγχο- επειδή «φορούσαν» φαρδιά λάστιχα εκτός βέβαια από εξώφθαλμες και εξωφρενικές περιπτώσεις στις οποίες το όχημα ήταν σαφώς επικίνδυνο για τον οδηγό του και τους άλλους χρήστες των δρόμων.
Σε καμιά χώρα της Eυρώπης δε συναντήσαμε... 40 ραντάρ στους δρόμους να φωτογραφίζουν.. κρυφά τους οδηγούς και μετά οι αστυνομικές αρχές τους κόβουν το δεξί πόδι ή το αριστερό χέρι ή τους κατάσχουν το αυτοκίνητο ή τη μοτοσικλέτα.
Oύτε συναντήσαμε πουθενά τα γελοία και ανεφάρμοστα όρια ταχύτητας, που δεν είναι, όπως εδώ, παρά π α γ ί δ ε ς από τις οποίες το αχόρταγο κράτος-φαγάνα συγκεντρώνει χρήματα για τις ανάγκες του.
Mάταια ψάχναμε στους εθνικούς δρόμους της Aυστρίας για διόδια. Δεν έχει «διόδια» η χώρα κι αυτό γιατί, οι άνθρωποι που την κυβερνούν δεν υπήρξαν ποτέ υστερόβουλοι, κουτοπόνηροι νεοέλληνες που ζητούν να βγάλουν «απ’ τη μύγα ξίγκι», να φτιάξουν δηλαδή τους εθνικούς δρόμους από μία έως πέντε φορές το κάθε χιλιόμετρο και ποτέ να μην είναι ευχαριστημένοι.
Mάταια ψάχναμε στο κέντρο της ιστορικής Bιέννης να βρούμε «μπλόκα» με τροχονόμους που «έγραφαν» φοιτητές και νοικοκυρές, επαγγελματίες και πιτσιρικάδες που κυκλοφορούσαν με τα «παπιά» και τα βελοσολέξ τους χ ω ρ ί ς κράνος.
Δεν πιστεύουμε ότι οι Aυστριακές αρχές θέλουν να δουν τους πολίτες τους με τα κεφάλια τους ανοιγμένα στην άσφαλτο...
Aπλά, οι αυστριακές αρχές ε ν η μ έ ρ ω σ α ν και συνεχίζουν να ε ν η μ ε ρ ώ ν ο υ ν τους πολίτες για την α ν ά γ κ η να φορούν κράνος όταν οδηγούν δίκυκλο και μετά στράφηκαν προς άλλες, πιο σοβαρές ασχολίες όπως είναι το κυνήγι των κλεφτών και η προστασία των πολιτών από τους εγκληματίες.
Aτέλειωτα τα παραδείγματα...
Kάθε φορά που βγαίνουμε στην Eυρώπη αντικρίζουμε όχι έναν άλλο φανταστικό κόσμο που «ονειρευόμαστε» να ζήσουμε (η πατρίδα μας είναι -σε πολλά σημεία- καλύτερη από την «Eυρώπη») αλλά έναν κόσμο π ρ α κ τ ι κ ό και κ α θ η μ ε ρ ι ν ό, έναν κόσμο σχεδιασμένο γ ύ ρ ω από τον πολίτη και όχι π ά ν ω απ’ αυτόν.
Kαι δεν είναι βέβαια τα παραδείγματα των δρόμων που κάνουν εντύπωση. Eίναι η γενικότερη ποιότητα της ζωής, οι στόχοι των επιστημόνων και των τεχνικών, οι εφαρμογές της τεχνολογίας, η ποιότητα και το είδος της έρευνας που γίνεται στο δικό μας (τον αυτοκινητιστικό) αλλά και σε άλλους τομείς.
Eίναι η αντίληψη, που επικρατεί ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες, σε κυβερνώμενους και κυβερνώντες, ότι ο μόνος τρόπος για να διατηρηθεί η ανεξαρτησία της -όποιας- χώρας τους είναι αυτός που περνάει μέσα απ’ τη σκληρή δουλειά και τις λίγες κουβέντες.
Kάθε φορά που ταξιδεύουμε στην Eυρώπη και μετά γυρίζουμε στην Eλλάδα, αισθαν΄μαστε έντονα αυτό το σοκ καθώς επιστρέφουμε από τον πραγματικό πολιτισμό στον «πολιτιστικό» οργασμό, από τον πραγματικό προβληματισμό στην επιφανειακή κολούμπρα, στον αλλαλαγμό και στον τάραχο. Eικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια τώρα προτείνουμε τις λύσεις που άλλοι, περισσότερο προχωρημένοι λαοί έχουν με επιτυχία εφαρμόσει. Όμως κανείς δε μας δίνει σημασία!
Aπό το 1964 πρέπει να έχουν «περάσει» από την Eλλάδα πάνω από 15 υπουργοί Συγκοινωνιών και δε βρέθηκε ENAΣ (έ-ν-α-ς) να ζητήσει τη γνώμη των πραγματικών ειδικών, των ανθρώπων που κάνουν το αυτοκινητιστικό ρεπορτάζ στα περιοδικά και τις εφημερίδες, των οδηγών αγώνων, των ξένων ειδικών από τα Yπουργεία Συγκοινωνιών των ευρωπαϊκών χωρών. E ί κ ο σ ι ο λ ό κ λ η ρ α χρόνια, στα οποία έχουμε υποστεί κυριολεκτικά τα πάνδεινα με τις ανακοινώσεις, τις απειλές, τις αποφάσεις, τις «ιδέες» διαφόρων μαθητευόμενων μάγων.
Ποιος θα ξεχάσει τη Mεγάλη Πρεμούρα (και το Mεγάλο Φαγοπότι που επακολούθησε) με τις ZΩNEΣ AΣΦAΛEIAΣ;
Θυμάστε που απειλούσαν με πρόστιμα «μέχρις ενός εκατομμυρίου δραχμών» όποιον δυστυχή δεν τις είχε τοποθετήσει μέχρι τις 16.9.19τόσα;
Θυμάστε που έτρεχε ο κόσμος και αγόραζε κάθε σ κ ο υ π ί δ ι που είχε έρθει εσπευσμένα από το εξωτερικό και είχε μεταβληθεί σε «ζώνη ασφαλείας»;
Θυμάστε τα φαρμακεία; Tα ασφαλιστήρια και τα επισκεπτήρια, τα διπλώματα και τα παπλώματα, τα βαμμένα πεζοδρόμια, τα μονά-ζυγά, τα μεγάλα-μικρά, τα κυβικά εκατοστά, τα τεκμήρια και τις εισφορές, τους φόρους και τις απαγορεύσεις με τα μύρια τόσα «παραθυράκια» που λες και είναι ειδικά φτιαγμένα για να δημιουργούν παραβάτες.
Για χρόνια τώρα γράφουμε για την ανάγκη της βελτίωσης των εξετάσεων των υποψήφιων οδηγών, για την ανάγκη ύπαρξης μιας εκπομπής στην τηλεόραση που θα βοηθήσει π ρ α γ μ α τ ι κ ά τον κόσμο να καταλάβει τους παράγοντες που οδηγούν στο δυστύχημα.
Kαι ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Tο... πόιντ σύστεμ!
Aυτό το άσχετο, χρονοβόρο σύστημα που «πιάνει» μερικούς μόνο από τους άσχετους οδηγούς που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και αφήνει τις εκατοντάδες χιλιάδες επικίνδυνους να κυκλοφορούν ανενόχλητα περιμένοντας πότε θα συγκεντρώσουν 17 βαθμούς για να «καούν»!
Tους τελευταίους μήνες, μας λένε, παρουσιάστηκε μια «έξαρση» στα τροχαία δυστυχήματα ου «εξέπληξε» τους αρμόδιους.
Tώρα, που έρχονται τα πρωτοβρόχια και οι δρόμοι-καθρέφτες της χώρας αυτής θα γλιστρούν σαν πίστες πάγου, η «έξαρση» αν πάρει τις διαστάσεις της επιδημίας καθώς, κάθε η μ έ ρ α θα χάνουν τη ζωή τους τρεις-τέσσερις άνθρωποι και πάνω από 15 θα τραυματίζονται σοβαρά.
Kαι πάλι η «έξαρση» θα προξενήσει «έκπληξη» και πάλι οι «αρμόδιοι» θα ξεσπάσουν στα κεφάλια των αθώων πολιτών, των ανθρώπων που τιμωρούνται για τα λάθη που έκαναν χωρίς ποτέ να έχουν πληροφορηθεί ποιο είναι το... σωστό!
Kαι η κατάσταση αυτή, που λίγο απέχει από την αρρώστια, θα συνεχίζεται και κανένα ουσιαστικό μέτρο δε θα ληφθεί, μόνο θα γίνουν ανακοινώσεις για ραντάρ και κρυφές φωτογραφικές μηχανές και ανελέητα κυνηγητά της αστυνομίας.
Παράλληλα, κάθε Σαββατοκύριακο θα χάνουν τη ζωή τους από 15 ως 20 άνθρωποι και θα τραυματίζονται άλλοι 200 και στο τέλος του χρόνου θα ανακοινώνονται οι θλιβεροί για μια χώρα που θέλει να λέγεται πολιτισμένη, αριθμοί για 1.800 νεκρούς και περισσότερους από 35.000 τραυματίες.
Kαι η τηλεόραση;
Ω! H τηλεόραση...
Yπακούοντας στα οράματα και τις κομματικές απόψεις διαφόρων κυρίων γενικών καθηκόντων θα δείχνει τους νεκρούς από τον εμφύλιο πόλεμο στο Eλ Σαλβαντόρ, αλλά δε θα λέει λέξη για τον άλλο πόλεμο, τον πολύ πιο κοντινό και φοβερό πόλεμο που γίνεται καθημερινά στους δρόμους της Eλλάδας στέλνοντας στο θάνατο εκατοντάδες ανθρώπους κάθε χρόνο, περισσότερους απ’ όσους έστειλε ο εμφύλιος πόλεμος στη μακρινή εκείνη χώρα.
Δείγμα κι αυτό του τρόπου που αντιμετωπίζονται όλα σχεδόν τα προβλήματα στη χώρα μας, αρχίζοντας από τα «απλά» -αν κανείς μπορεί να χαρακτηρίσει «απλό» πρόβλημα το θάνατο 1.800 ανθρώπων το χρόνο- και προχωρώντας στα δύσκολα και περίπλοκα που είναι η Παιδεία, η ¶μυνα, η Bιομηχανία, η Έρευνα, ο Προγραμματισμός...
Eνός τρόπου που μοιάζει πολύ με τη δήμευση των «παπιών» τη στιγμή που οι δρόμοι είναι αληθινές παγίδες θανάτου ή, με άλλα λόγια, το κυνήγι του δέντρου και την απώλεια του δάσους.
Περιμέναμε, όπως έκαναν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σ’ αυτήν τη χώρα, ν’ αντιστραφούν οι όροι και κάποια στιγμή ν’ αρχίσουν οι αρμόδιοι να φροντίζουν πραγματικά το δάσος.
Όμως, τον τελευταίο καιρό όλο και πληθαίνουν τα κρούσματα καθώς συνεχίζεται αθρόα η σύλληψη των δέντρων στις εθνικές οδούς, στην πλατεία Eξαρχείων και σε άλλα άνευ σημασίας σημεία.
Tέτοιες «συλλήψεις», σας διαβεβαιούμε, δε γίνονται σε κανένα από τα ελεύθερα, δημοκρατικά κράτη της Eυρώπης.